(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
သေမင်းဆီသို့
Labels:
poem
ပုဇွန်ဆီရောင်တွေ ပြိုပြိုကျတာ
တစ်နေကွယ်တာတဲ့
သေချာပါတယ် သေမင်းနယ်ကို
ခြေတစ်လှမ်း ပန်းဝင်တာ
ငါမှမသိလိုက်တာ.
ငါမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နဲ့
ဆွတ်ခူးခဲ့တဲ့ နေဝင်ပန်းတွေ
ရင်မှာတထွေးကြီး ဪ တထွေးကြီးပါ.
တစ်ခါသေဖူးမှ ပျဉ်ဖိုးနားလည်ရမှာလား
မနေ့ညနေက နေအကွယ်မှာ
အသက်ရှူသံတချို့ သေဆုံးခဲ့တာ
ဒီအတိုင်း လက်လက်ဆက်ဆက်ရှိတုန်းပဲ.
ဒီနေ့ဟာ မနက်ဖြန်အတွက်တော့
တစ်ခန်းရပ် မွေးဖွားခြင်းတဲ့
အလီလီသေဆုံးသွားတဲ့ အတိတ်က်ို
အသုဘ လိုက်ပို့မယ့်သူမဲ့နေတယ်
သူတို့တွေရော ငါ့လိုပဲ အတိတ်တွေက
သေရော သေကြရဲ့လား.
ရေးရေးတွေးမိရုံလေးပါ
နာရီပေါ်ကစက္ကန့်လက်တံတွေ ကခုန်တိုင်း
အစမ်းသေပေးလိုက်ရတဲ့ အသက်ရှူသံက
နောက်ဖက်မြို့ရိုးမှာ ထိုးကျသွားတဲ့
နေမင်းကို ဆည့်ယူဖို့ မစွမ်းလေးတော့
အို...ကွယ် သေမင်းနယ်သို့
ခြေတစ်လှမ်းဝင်လိုက်အုံးပေါ့
ဇရာရယ် လှမ်းလိုက်အုံးပေါ့ကွယ်...။