(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
မင်းတို့ပြောတဲ့ခေတ်
Labels:
poem
ခေတ်ရေ တသွင်သွင်စီးဆင်းသံမှာ
ယဉ်ကျေးမှု့ ကမ်းပါးတွေပြိုဆင်းကုန်ပြီ
မင်းတို့ပြောတဲ့ ခေတ်ဆိုတာကြီးက
ဖြူနီပြာဝါအတိုအထွာ ဝတ်မှပေါ့လေ
ဒီလိုမပေါ်တပေါ်ဝတ်မှ ခေတ်မှီတယ်ဆိုရင်
ငါတို့ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု့ကို
ဘယ်သူ လာထိန်းမှာတဲ့လဲကွာ ၊၊
ဖုံးရင်ပေါ် ပေါ်ရင်ဖုံးနဲ့ အမြင်မတော်တာ
အများပါကွာလို့ဆိုတဲ့ ဆင်ခြေတွေနဲ့
အပ် ကို ဦး ပဲ့ ထမ်း ရင်
အရောင်တက်မလာတဲ့ အသိဉာဏ်ကို
ဘယ်ကျောင်းကမှ မွေးထုတ်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး ၊၊
ရှား ပါး ပြီး မြင် ရ တဲ့
ကိန်းဂဏန်တွေမှ တန်ဖိုးရှိတာလား
ဒါဆိုရင် ငါတို့ရဲ့ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု့ကို
သေဲသာင်ပြင်မှာ ပစ်လိုက်ရမှာပေါ့လေ ၊၊
ဘုရားရေ အောက်ပါတယ်လို့
မင်းတို့ ခဏခဏ သုံးတယ်နော်
ဒါဆိုရင် မပေါ်တပေါ်ဝတ်မှ
အထက်တန်းစားပေါ့ ဟုတ်လား ၊၊
နေပါစေတော့ကွာ ချာတိတ်တို့ရာ
မင်းတို့ပြောတဲ့ အထက်တန်းက်ို
ငါတို့မလိုက်တော့ဘူး
ငါ့ညီမလေးတွေကိုလည်း
မထည့်လိုက်ချင်သလို
မင်းကိုလည်း မလိုက်သွားစေချင်ဘူး ၊၊
အတုယူမှတော့ အတုပဲရတော့မှာပေါ့
မြင်အောင်ကြည့်တက်ရင်
တို့မြန်ပြည်မှာ အစစ်တွေရှိနေပါတယ်
ချာတိတ်တို့ရာ ၊၊
စက္ကန့်တွေတိုင်း ချိုမြိန်ခြင်းတွေနဲ့ အတိပြီးပြည့်စုံနိုင်ပါစေ