(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
အမှားနဲ့အမှန်
Labels:
poem
မောင်ကကျွန်မကို အကြည့်စူးစူးတွေနဲ့
ညှို့အားကောင်းစွာပဲ စတင်ပြုစားလိုက်တယ်
ပြီးတော့ မြွေကြီးတစ်ကောင်လို တစ်စတစ်စ
ရစ်ပတ်သိုင်းလ်ိုက်တယ် အနမ်းတွေကတော့
ကျွန်မမျက်နှာဖူးဖူးပေါ် ကျရောက်လျှက်ပေါ့
အသိစိတ်ကတော့ တားနေပါတယ်
ဒါပေမယ့် အချစ်ဆိုတာနောက်ကိုတော့
မလိုက်ရဲလိုက်ရဲနဲ့ ကောက်ကောက်ပါမိတာ
မောင့်ရဲ့ ညှို့အားကြောင့်ထင်ရဲ့
အလိုက်သင့်စီးမျောရင်းနဲ့
မောင်ကကျွန်မကို အချစ်ကမ္ဘာတစ်ခုဆီသို့
ဦးဆောင်ခေါ်သွားတယ်
အသိတရားကတော့ ပူးလိုက်ကပ်လိုက်ပါပဲ
အလန့်တကြားနဲ့ အသိတရားဝင်လာချိန်မှာတော့
မို့ယာထက်မှာ ကျွန်မဘဝက
မျက်ဝန်းကတဆင့် အလိပ့်လိုက် ခုန်ချနေပြီ
မျက်ရည်တွေပေါ့ ဟုတ်တယ် မျက်ရည်တွေ
နောက်ဆုံး မောင့်စကားခွန်းက
မှတ်မှတ်ရရကြားလိုက်တာက
ချစ်တယ် ချစ်တယ်ကွယ် ချစ်ရယ်တဲ့
မဝေခွဲမိတာက အမှားလား အမှန်းလား
သေချာတာကတော့ ကျွန်မသူ့ကိုချစ်တယ်
မလိုက်သင့်ပဲ လိုက်ခဲ့မိတဲ့
မောင်ခေါ်ရာ အချစ်ကမ္ဘာဆီက
အတွေ့အကြုံသစ်အတွက်တော့
မို့ယာထက်မှာ မျက်ရည်တွေက
အရွှဲသားနဲ့ ကျွန်မသိက္ခာတွေ
ပုံလျှက်သား ထိုးကျခဲ့ပြီရှင်......