(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
မာန္ဝင့္တဲ့ နွင္းဆီ
Labels:
poem
အနီရင့္ရင့္နဲ႔ ပြင့္ဖတ္ေတြစီ
ရိုးတံရင္းမွာ ဆိပ္ဆူးကုိသီ
ေလအေဝွ႔မွာ တလွပ္လွပ္နဲ႔
ဘယ္ညာရမ္း ကခုန္ေနပံုက
အလွမာန္ဝင့္တဲ့ ပ်ိဳကညာနွယ္
အျမင့္မွာစံ ေျမမလူးေတာ့မည္ဟန္
ေၾကြခ်ိန္ကို ေမ့ေနေလေရာ့လား
နွင္းဆီငယ္ေလးရယ္ ။
မင္းအလွ မင္းအဆင္းေၾကာင့္
မင္းဘဝေလး လွနိဳင္သလို
တလြဲေကာက္တဲ့ မင္းမာနေၾကာင့္
မင္းဘဝအေျခပ်က္နိဳင္တယ္
ေျခြမယ့္သူေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္လို႔
အဟုတ္မထင္လိုက္နဲ႔ နွင္းဆီရယ္ ။
ေနညိဳလို႔ တိမ္ေတာက္ခ်ိန္ထိ
အလွဆံုးပြင့္ဖို႔ မေမ့နဲ႔နွင္းဆီ
ေတြ႔ရာပ်ားပိတုန္းလက္ အေၾကြေစာရင္
ၿငွိဳးငယ္ေျခာက္ခ်ိန္ စြန္႔ပစ္ေျခြခ်
အမွိဳက္ပံုးထဲမွာ ရနံ႔ျပယ္တဲ့ဘဝ
အေနမလွမွာဆိုးမိတယ္ နွင္းဆီငယ္ရယ္ ။
ရိုးတံရင္းမွာ ဆိပ္ဆူးကုိသီ
ေလအေဝွ႔မွာ တလွပ္လွပ္နဲ႔
ဘယ္ညာရမ္း ကခုန္ေနပံုက
အလွမာန္ဝင့္တဲ့ ပ်ိဳကညာနွယ္
အျမင့္မွာစံ ေျမမလူးေတာ့မည္ဟန္
ေၾကြခ်ိန္ကို ေမ့ေနေလေရာ့လား
နွင္းဆီငယ္ေလးရယ္ ။
မင္းအလွ မင္းအဆင္းေၾကာင့္
မင္းဘဝေလး လွနိဳင္သလို
တလြဲေကာက္တဲ့ မင္းမာနေၾကာင့္
မင္းဘဝအေျခပ်က္နိဳင္တယ္
ေျခြမယ့္သူေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္လို႔
အဟုတ္မထင္လိုက္နဲ႔ နွင္းဆီရယ္ ။
ေနညိဳလို႔ တိမ္ေတာက္ခ်ိန္ထိ
အလွဆံုးပြင့္ဖို႔ မေမ့နဲ႔နွင္းဆီ
ေတြ႔ရာပ်ားပိတုန္းလက္ အေၾကြေစာရင္
ၿငွိဳးငယ္ေျခာက္ခ်ိန္ စြန္႔ပစ္ေျခြခ်
အမွိဳက္ပံုးထဲမွာ ရနံ႔ျပယ္တဲ့ဘဝ
အေနမလွမွာဆိုးမိတယ္ နွင္းဆီငယ္ရယ္ ။