(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
နှလုံးသားမဲ့တဲ့ စာခြောက်ရုပ်
ဖန်ဆင်းရှင်တစ်ယောက်ရဲ့
ပြီးစလွယ်သွတ်သွင်းခဲ့တဲ့
စာခြောက်ရုပ်ရဲ့ ရင်ထဲကဝိညာဉ်လို
စက္ကန့်တွေကို ချိုမြိန်စွာစားသုံးဖို့ရာ
ငါ့ရင်ထဲမှာ နှလုံးသားကအင်္ဂါမစုံခဲ့ဘူး ။
တကယ်ပါ ဘုရားစူးပါရဲ့
ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေ ကြေးစည်ထုပြီး
အ မျှ ဝေ ခဲ့ ရင် တောင် မှ
သာဓုခေါ်ဖို့အရေး ငါ့ရင်ထဲမှာ
ခံစားတက်တဲ့ အသည်းနှလုံး
မပြည့်စုံခဲ့တာက အမှန်ပါ ။
စက္ကန့်တွေကိုချိုမြိန်ဖို့အရေး
မကြာမကြာလုပ်ဖြစ်တဲ့
ခါးထိုးပြီး ဟန်လုပ်ပြုံးဖြစ်တယ်
အသက်ပါမလာခဲ့ပေမယ့်
ခဏတာတော့ လှလာသားပါပဲ ။
ဖိတ်တစ်ဝက် စင်တစ်ဝက်
ပြိုကျနေတဲ့ သက္ကရာဇ်တွေ
ငါ့ဖက် လျှောကျမလာခင်
ကဲ............ ဖန်ဆင်းရှင်ရေ
လူဖြစ်ခွင့်ပေးတာကိုတော့
ကျေးဇူးတင်ပါရဲ့ ဒါပေမယ့်
နက္ခတ်တာရာတွေစုံတဲ့နေ့
အပြုံးတစ်ပွင့် ပြုံးတက်လာအောင်
နှလုံးသားတစ်စုံကိုတော့ဖြင့်
ထည့်ပေးခဲ့သင့်ပါတယ် ။
