(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
ဒီ ည အ တြက္ အိမ္ မက္ ဆိုး က
Labels:
poem
ဝမ္းစာေရးအတြက္ ကံတရားေပၚေျခခ်လိုက္တာနဲ႔
ပုတ္အဲ့အဲ့အနံ႔သက္ဆိုးက နွာေခါင္းဝကို
ထိုးနွက္တိုက္ခိုက္တယ္ ေခါင္းေပၚကသူရိန္ေနမင္းၾကီး
ဟန္ပါပါမာန္ဝင့္ေနပံုက သူ႔တာဝန္သူေက်ဖို႔ထင္ပါရဲ့
ငါ့ဝမ္းထဲမွာေတာ့ အသူရာေတြစစ္ခင္းေနေလ်ာ့လား
ဆာေလာင္မႈ႔ေတြက နားထင္မွာလာရိုက္ခတ္တယ္
ေလးလံတဲ့မိသားစုတာဝန္ကို ဘယ္သူမွထိုးမေပးပဲ
ငါ့ပခံုးထက္ကို တအိအိ ျပိဳဆင္းလာတာ
အိပ္ယာထဲနွစ္ရွည္လမ်ား လဲေလ်ာင္းနဲ႔တဲ့
ေဖၾကီးေၾကာင့္လား ဒါမွမဟုတ္ တစ္အိမ္တက္တစ္အိ္မ္ဆင္း
အဝတ္ေလွ်ာ္ရတဲ့ ေမၾကီးကဝင္ေငြနည္းခဲ့လို႔လာ
ေသခ်ာတာကေတာ့ ကားလမ္းဖက္ကို မ်က္နွာမူထားတဲ့
စာသင္ေက်ာင္းကိုေတာ့ ငါေက်ာခိုင္းခဲ့ရတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္ဆို ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြမုန္႔စားဆင
ဝိုင္းဖဲြ႔စားေသာက္ရင္းနဲ႔ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတာ
ေက်ာင္းေနာက္ေခြးတိုးေပါက္က ေငးေမာခဲ့ရတာအၾကိမ္ၾကိမ္
အေဝးဆီကလြင့္ပ်ံလာတဲ့ စာအံသံကိုမဝံ့မရဲနဲ႔
တီးတိုးခဲ့တာလည္း အဖန္ဖန္ခါခါ ဘဝဆိုတဲ့ေဝါဟာရကို
နာက်င္စြာ ေတာက္ေခါက္လိုက္ေတာ့မပီမသ
ေနပါေစလို႔မရွိမဲ့ရွိမဲ့ မာနေလးကို ေျမမွာခ်နင္းလိုက္ေတာ့
ေဟာင္လိုက္တဲ့ေခြးကြာ ။
အရပ္ထဲမွာလည္း တံစတ္ျမိတ္ကို မဆိုထားနဲ႔
အိမ္ေရွသစ္ရိပ္ဝါးရိပ္ မနားခိုဝင့္ေအာင္
ေခြးတေကာင္လို႔ သူတို႔ေမာင္ထုတ္ၾကတယ္
နဴရာဝဲဆြဲ လဲက်ရာသူခိုးေထာင္း မရွိေတာ့ခိုးနိဳးနိဳး
မလွေတာ့ဆိုးနိဳးနိဳးနဲ႔ ေငြစကၠဴေတြကိုသာတန္ဖိုးထားတ
ေလာကၾကီးမွာ ငါ့ဘဝက ကဗ်ာဆရာေတြအတြက္ကုန္ၾကမ္းတခ
ပန္ခ်ီဆရာအတြက္ ေကာက္ေၾကာင္းတခုကလြဲကလို႔
ဘာဆိုဘာမွ အသုံးမတည့္ လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုတ္
အံကိုၾကိတ္ လူမျမင္မွာရင္နာနာနဲ႔ မ်က္ရည္ေခြ်ဖို႔ၾကံ
ဒါ ေပ မယ့္ လက္ က်န္ နွ လံုး ေသြး ေတြ
ဒီ ေန႔ အ တြက္ မ်က္ ရည္ မ ျဖစ္ လာ ခဲ့ ဘူး ။
ပါးထက္မွစိုရႊဲေသာ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္
ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ယာမွရုတ္တရက္လန္႔နိဳးလာ
ပါးနွစ္ဖက္မွာမ်က္ရည္ အရႊဲသားအတိုင္းသား
အလန္႔တၾကား ေဘးဘီကိုငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ ညကမပိတ္မိတဲ့
ကြန္ျပဴတာ မွန္သားျပင္ေပၚက ခ်ာတိတ္ငယ္
မ်က္ရည္အတိုင္းသားနဲ႔ ေဝဝါးေနတဲ့ သူ႔အနာဂါတ္ကို
ေငးေမာေနပံုကက်ေတာ္အဖို႔ ဒီညအတြက္ေတာ့
အိမ္မက္ဆိုးဆိုးကို ေမြးထုတ္လိုက္သလိုပါပဲဗ်ာ ။