က်ေတာ္တို႔အဖြဲ႔နဲ႔ ဘာဘူးေလး

အတန္းထဲမွာ အင္မတန္ဆိုးတဲ့
အေပါင္းအပါတစုရဲ့ ခက္ညစ္ညစ္
ဟာသအၾကံေတြေအာက္မွာ
ဘာဘူေလးက ဝတ္သားတုတ္ထိုးကို
မလူးမလြန္႔သာ ဟန္လုပ္ျပီးစားျပခဲ့တယ္
သူသိတာက ငါတို႔နဲ႔
အေပါင္းအသင္းျဖစ္ဖို႔ေလ ။

ခဏခဏ မစပါနဲ႔ကြာ
မပီမသ စကားလံုးေတြနဲ႔
ကုလားကုလား ဝက္သားစားဆိုတဲ့
ပ်က္လံုးေတြအတြက္
ငါ့အိမ္ကသိရင္ ဆူလိမ့္မယ္တဲ့
မ်က္နွာငယ္နဲ႔ ယဲ့ယဲ့အျပံဳးေတြဆင္
အေပါင္းအသင္းျဖစ္ဖို႔အေရး
သူ စြန္႔စားခန္းေတြဖြင့္ခဲ့တယ္ ။

ဘာဘူေလး ဘာဘူးေလးနဲ႔
အဖြဲ႔ထဲမွာ အသည္းေက်ာ္ေအာင္
သူအနစ္နာခံ စံတင္ေလာက္ေအာင္
ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ တခါတေလမ်ားဆို
တုတ္ထိုးဆိုင္လစ္ရေအာင္ စတဲ့
သူ႔ရဲ့စည္းရံုးေရးမွာ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္
အရည္ေတြေပ်ာ္ခဲ့တယ္ ။

ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းမွာ
သူတလူငါတမင္း စီးေမ်ာရင္း
ဘဝခရီးေလွ်ာက္လွမ္းၾကေတာ့
ခ်စ္ဆံုးေတြ အေဝးၾကီးေဝးခဲ့တယ္
ခုေန ဘာဘူေလးကိုေတြ႔ရင္
ဘယ္လိုမ်က္နွာၾကည့္ရမလဲ
ေခတ္ကာလရယ္ အေျပာင္းၾကီး
ေျပာင္းခဲ့ပါေရာ့လားကြယ္ ။

(ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘဝက ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ဘာဘူေလးသို႔)