(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
ကံတရားပဲပေါ့ဗျာ
သူတို့ ထင်းခွေနေစဉ်တုန်းကပေါ့
တောင်ကတုံးတွေပေါ်မှာဆုံခဲ့တယ်
ဖာသည့်ဖာသာ နေသာသလိုပါပဲ
လက်ပိုက်ကြည့်နေခဲ့မိတယ်
ကံတရားကို အပြစ်ဖို့လျှက်ပဲပေါ့
သူတို့ တောင်ကတုံးတွေပေါ်
မိုင်းယမ်းတွေကပ်ပြီး
မြန်မာပြည်မြေပုံကို ဖဲ့ဖဲ့ပြီးယူနေတုန်း
ဆုံဖြစ်အောင်ဆုံခဲ့သေးတယ်
ဒါပေမယ့် လက်ပိုက်ကြည့်နေမြဲပါပဲ
ဪ.... ကံတရားပဲပေါ့
သူတို့ မြစ်ကြီးတွေ တစ်စင်းပြီးတစ်စင်း
ခါးလည်ကပိုင်းဖြတ် ကန်သင်းတုပ်နေတုန်း
ငါရေခပ်ဆင်းနဲ့ ဆုံဖြစ်လိုက်တယ်
တိတ်တဆိတ်ပါပဲ မသိသလိုပဲနေမိတယ်
ဘာတက်နိုင်မှာလဲ ကံတရားပဲပေါ့
သူတို့ မြို့လည်ခေါင်မှာ ခန့်ငြားစွာနားနေဖို့
ငါတို့ မြို့ပြင်ကို ထွက်ပေးခဲ့ချိန်မှာ
တိုက်ဆိုင်စွာပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆုံခဲ့ကြတယ်
ငါ့နှုပ်ခမ်းတွေက စွံ့အနေမြဲပဲ
ဘာတက်နိုင်မှာတဲ့လဲ ကံတရားပဲပေါ့
ဘာတက်နိုင်မှာလဲ မဟုတ်ဘူးလား
တကယ် ဘာမှမတက်နိုင်ခဲ့တာ
နောင်လာနောင်သားအတွက်ဆို
နီကျင်ကျင် မြေပုံစာရွက်အဟောင်းထဲ
မာနတွေကို အတင်းထိုးသ်ိပ်ပြီး
ကဲ မင်းတို့ကြည့်ကြ
ဒါ တို့ခေတ်က မြန်မာပြည်ဆိုတာပဲပေါ့ဗျာ ။
