အေမ

ၾကယ္ေၾကြေတြေကာက္ျပီး
ေလထဲမွာ အိမ္ေဆာက္မိသူက
ကြ်န္ေတာ္ေပါ့။
တိမ္ေတာက္တဲ႔ ညေနတိုင္း
ေကာင္းကင္ကိုၾကညိ့ေငးရင္း
ကြ်န္ေတာ္မပါတဲ႔
မိသားစုထမင္းဝိုင္းေလးဆီကို
စိတ္ေတြကေျပးလို ့
အေမ့အနား
အခုအေရာက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္ ။
အေမ့ရင္ခြင္နဲ႔အေဝး
ေျခစုံကန္ထြက္ေျပးလာတာ သုံးႏွစ္ေက်ာ္
အဲဒီ အေတာတြင္းမွာ
ဒဏ္ရာတြနဲ႔ပဲ နစ္ျမွပ္ေနရတယ္
အေမ………။
မာယာစုံတဲ႔ ေလာကႀကီးရဲ ႔
မ်က္ႏွာဖုံးတုေတြၾကားမွာ
ရိုးသားစြာခရီးဆက္
သူတစ္ပါးကို နင္းတက္လိုက္ရမွာ
ကြ်န္ေတာ္ရွက္တယ္ အေမ
လိုအပ္တာတခုအတြက္
အမွန္တရားကို ျမိဳခ်
လိုအပ္ခ်က္ တစ္ခုအတြက္
သူတပါးေျခေထာက္ေတြကို လိုက္လ်က္ရမွာလဲ
ကြ်န္ေတာ္ရွက္တယ္
တကယ္ေတာ့ အေမရယ္
မိုးရြာတုန္းေရခံဆိုျပီး
သူတို ့ေသာက္ေနတဲ႔ မိုခါး
ကြ်န္ေတာ္မမက္ေမာတာ အျပစ္လား
မိုးခါး တစ္စက္ေၾကာင့္
ကြ်န္ေတာ့္လမ္းေလးေပ်ာက္သြားမွာ
ေၾကာက္တယ္။
အဲဒီေတာ့ လူေတြက ေမးေငါ့တယ္
ဂ်စ္ကန္ကန္ ညစ္ကပ္ကပ္
ဆင္းရဲတြင္းနက္မဲ႔ေကာင္……တဲ႔
အေဝးေရာက္ေနတဲ႔ သားတစ္ေယာက္အတြက္
ေသာကေတြမီးမေတာက္ပါနဲ႔ အေမ
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္
ေခ်ာက္နက္ထဲ မေရာက္ေအာင္
ကြ်န္ေတာ္ေလ်ွာက္ႏိုင္ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
တစ္ခါမွ ဂုဏ္မတက္ခဲ႔ရတဲ႔အေမ
မ်က္ရည္လည္းမေဝေစရပါဘူး
သားမိုက္မဟုတ္ေပမဲ႔
သားလိမၼာလည္းမဟုတ္တဲ႔
အေမ့သား…………
သစၥာစကားဆိုပါတယ္ အေမ။
အေမေရ………
ဆုေတာင္းတိုင္းသာျပည့္မယ္ဆိုရင္ေလ
အရွိန္အဝါ ကင္းမဲ႔တဲ႔
အေမ့ အိမ္အိုေလးထဲမွာ
အေမ့ရင္ခြင္ ပါးအပ္ရင္း
ကြ်န္ေတာ္
တစ္ေမွးေလာက္ ေမွးစက္ခ်င္တယ္
အေမ။