(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
ငယ်ဘဝကိုငေးမောမိစဉ်
သူငယ်ချင်း ငါတို့ဒီမြေနီလမ်းလေးကနေ
တစ်ယာက်လက်ကို တစ်ယောက်တွဲပြီး
စာသင်ကျောင်းလေးဆီ ချီတက်ခဲ့ဖူးတယ်
တနေကုန်အောင် စာတွေအံလို့အပြီး
အချိန်တန်လို့ အိမ်ပြန်တော့လည်း
မမောနိုင်မပန်းနိုင် ဒီမြေနီလမ်းလေးမှာ
ဖုံတွေ တထောင်းထောင်းထအောင်
ဇောင်းထဲကမြင်းလွတ်လာသလိုမျိုး
မြူးတူးရင်း ခုန်ပေါက်ပြေးလွှားခဲ့မိတာ
အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ ကလေးဘဝမို့
ဒီမြေနီလမ်းလေးက ဗွေမယူခဲ့ဘူး
ကျောင်းပိတ်ရက်တွေဆို
ဒီမြေနီလမ်းလေးကိုဖြတ်ပြီး
လယ်ကွင်းပြင်ထဲက ရေကန်ကြီးဆီသို့
အလုအယက် သုတ်ခြေတင်
ဒိုင်ပင်ထိုးလိုက်တဲ့ပုံများ
ကမ္ဘာမြေလောကကြီးကို
အမေ့ကြီးမေ့ခဲ့တာ
အတွေးတွေထဲ မနေ့ကလိုပါပဲ
အပျော်ကြီးပျော်ခဲ့ကြတာ
လယ်စောင့်တဲလေးနဲ့ စာခြောက်ရုပ်က
မနာလို ဖြစ်ရလောက်အောင်
တို့တတွေ မျောက်ရှုံးခဲ့ကြတယ်
ကြာရိုးတွေလှိုင်လှိုင်ပိုက်ပြီး
ဒီမြေနီလမ်းလေးကိုနင်း
အိမ်အပြန်ခြံအဝမှာ
တုတ်တစ်ချောင်းနဲ့ စောင့်နေတဲ့
မေကြီးကို မျက်နှာချိုသွေးဖို့
မှိုနတိုငွေရောင်ဖျော့ဖျော့နဲ့
ကနဖေါ့ကြာရိုးဖြူဖြူကို ရင်မှာပိုက်
ငါးတစ်တွဲကို လက်မှာဆွဲရင်း
အလှဆုံး အပြုံးတွေကိုဆင်ပြီး
သူ့အိမ်သူဝင် ငါ့အိမ်ငါဝင်
အဆူအငေါက်ကို တိမ်းရှောင်ရင်း
ငယ်မူကို ဖော်ကျူးခဲ့ကြတယ်
ရေမိုးချိုး ညစာစားပြီး
တနေကုန်မောပန်းခဲ့သမျှကို
ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ သရေလေးယိုခဲ့ကြတာ
မင်းတို့လည်း ငါ့လိုပဲထင်တယ်ကွာ ....
