ေက်ာက္ ပ်ဥ္

ဘဝတစ္ခုလုံးကို
တင္ အေသြးခံရင္း
ပါးပါးသြားတဲ႕ေက်ာက္ျပား
ဘဝတစ္ခုလုံးကိုပဲ
ခ် အေသြးခံရင္း
ပါးပါးသြားတဲ႕သစ္သားနဲ႕
ညင္ညင္သာသာပဲနာက်င္ခဲ႕တယ္

အျခားသူပါးျပင္မွာလြင္ေနတဲ႕
သနပ္ခါးနံ႕သင္းသင္းမွာ
သူတို႕အေသြးအသားေတြပါတယ္
ဘယ္သူမွမွတ္ေက်ာက္မတင္တဲ႕
အလွတရားကိုျပင္ဆင္သူ
သူ႕ဘြဲ႕ထူးဟာ ေက်က္ပ်ဥ္ တဲ႕

ေသြးရင္းပါးရင္းနဲ႕ပဲ
သူ႕ဘဝအဓိပၸါယ္ေလ်ာ့လာခဲ႕ေပါ့
ဝဲပ်ံေနတဲ႕အလွေတြထဲ
သူ႕ နာမည္ဟာက်န္ခဲ႕
သနပ္ခါးလိမ္းသူအလွဟာ
အမႊန္းတင္ခံေနရခ်ိန္
ပါးပါးသြားတဲ႕သူ႕ပါးျပင္ေလးမွာေတာ့
သစ္သားပါးပါးေလးက ငိုလို႕ ။