(ဘဝသမားေလးမွ အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္)
ၿမိဳ႕ျပညထဲက ကဗ်ာဆရာ
ညစစ္စစ္တစ္ခုကုိရဖုိ႕
အလင္းေတြမလုိပါဘူး
အေမွာင္နက္နက္ပဲလုိတယ္။
ညကုိအလင္းေတြသြတ္သြင္း
အပ်ဳိရည္ဖ်က္ခံေနၾကလုိက္တာမ်ားေျပာပါတယ္။
အဲဒီညအတုႀကီးထဲမွာ ယမကာအနံ႕ေတြရွိတယ္၊
ေရေမြးအန႔ံေတြနဲ႕ ေခၽြးအနံ႕ေတြရွိတယ္
ရမၼက္ျပင္းျပင္းေနတဲ႔ ေျမြေဟာက္ေတြရွိတယ္။
ေသြးညီွနံ႕ေတြနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြရွိတယ္။
ညဟာ ညမစစ္ေတာ႔တဲ႔အခါ
ညဟာ ညပီသခြင္႔မရေတာ႔တဲ႔အခါ
ညဟာ သူ႕ညအေမွာင္၀တ္ရုံေတြကုိ ခြာခ်ခံရတဲ႔အခါ
ညဟာ ထည္ထည္၀ါ၀ါနဲ႕ ခန္႕ညားလွပေနပါရဲ႕
သုိ႕ေသာ္.. ညသည္ အပ်ဳိရည္ဖ်က္ခံထားရေသာ ညသာျဖစ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က လူယဥ္ေက်းေတြပါ”
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေၾကာက္တရားေတြအတြက္
အလင္းေတြသြတ္သြင္းေပးထားၾကတယ္”။
ေဟာဒီၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာ ညဟာ ညပီသခြင္႔မရခဲ႔
တုန္ရီေနတဲ႔ညဟာ ပရုိမီသီးယပ္ကုိမုန္းတယ္၊
အယ္ဒီဆင္ကုိမုန္းတယ္၊ လူယဥ္ေက်းေတြကုိေၾကာက္တယ္၊
ညဟာ………ေၾကာက္တယ္။
ည………
ည……………………..
အဲဒီညကစလုိ႕ ကဗ်ာဆရာဟာ အေမွာင္ထဲမွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ၿပီး
ညနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္သြားၾကေလရဲ႕
( ထိရ )
